(bron Ministerie van Sociale Zaken & Werkgelegenheid)
Even een spandoek van een aannemer ophangen aan het dak van een gebouw. Dit ‘klusje’ kostte vier jaar geleden twee mannen het leven, een derde raakte zwaargewond. Kort geleden zijn de schuldigen veroordeeld.
In Zaltbommel was de werkbak van een hoogwerker 15 meter naar beneden gestort met daarin drie mannen. Ze waren bezig het spandoek van een hoofdaannemer op te hangen aan de gevel van een hotel dat gerenoveerd zou worden. Twee inspecteurs gingen op het ongeval af en samen met een andere collega werd nader technisch onderzoek gedaan. “De hoogwerker was niet gekeurd en bleek niet te deugen”, vertelt onderzoeksleider Sandra. “Verder was de machinist onervaren. Hij had onder meer verzuimd om twee beveiligingen aan te brengen; die moesten voorkomen dat de werkbak zou loskomen.”
Onderuit halen
De advocaat van één van de verdachten probeerde het technisch onderzoek van de Inspectie onderuit te halen met een contra-expertise. “Maar de rechters geloofden óns verhaal. Dat was goed onderbouwd. De machinist kreeg 200 uur taakstraf opgelegd. Dat was meer dan de officier geëist had. Ik kon me daar wel in vinden. Al is voor nabestaanden geen straf passend genoeg voor het leed dat je is aangedaan,” vertelt de onderzoeksleider.
Boete
De verhuurder van de hoogwerker kreeg een zelfde taakstraf. Hij had de machine niet laten keuren en zijn machinist niet goed geïnformeerd. De hoofdaannemer liep tegen een boete van 30.000 euro aan. Zijn mensen waren bij de klus het dak op gegaan en waren daarbij niet beveiligd. Ook hield het bedrijf niet genoeg toezicht op zijn medewerkers en op de kwaliteit van de gehuurde hoogwerker.
Toevalligheden
“Het is bizar hoe dingen van toevalligheden aan elkaar hangen. Er was in de kantine gevraagd: wie helpt er even mee? Eén van de mannen die spontaan zijn vinger opstak, was 10 minuten later dood,” vertelt de onderzoeksleider. Bijzonder aan deze zaak vindt ze het veelvuldige contact met nabestaanden. “Dat hadden we tot die tijd veel minder, maar het werkte heel goed. Eén van de weduwen wilde alleen maar weten: heeft mijn man iets fout gedaan? Ik kon haar al snel antwoorden dat dat niet het geval was. Ze brak. Ze had daar nachtenlang over wakker gelegen.”
Na afloop van het onderzoek is Sandra samen met een van de inspecteurs de nabestaanden afgegaan. “Je geeft hen informatie en puzzelstukjes die ze nodig hebben in hun rouwproces. Je kunt vertellen wat er met hun geliefde is gebeurd. Bij het afscheid kreeg ik van één van de weduwen spontaan een knuffel. Ze zei: ‘Jullie hebben me de antwoorden gegeven die ik wilde hebben.’ Daar doe je het voor.” Het juiste advies en opleiden loont!